25.03.2014r. klasa II gimnazjum uczestniczyła w przedmiotowej wycieczce z geografii do źródeł Sanu. Uczniowie tej klasy, w szkole podstawowej, będąc nad morzem, dotarli do najdalej wysuniętego punktu naszego kraju – do Przylądka Rozewie. Do kompletu brakowało im zdobycie punktu najdalej wysuniętego na południe, czyli szczytu Opołonek w naszych Bieszczadach. Na szczyt ten, leżący w paśmie granicznym, dotrzeć nie można, ponieważ nie prowadzi tam żaden szlak turystyczny. Na wschód od szczytu, na przełęczy Użockiej, na granicy Polsko-Ukraińskiej znajdują się źródła Sanu, a tam dotrzeć można wędrując ścieżką przyrodniczo-historyczną BdPN. Docierając do tego miejsca jest się w najdalszym zakątku Polski w kierunku południowym.                                                      

         Wycieczka zorganizowana została przy ogromnej pomocy Nadleśnictwa Stuposiany. Przemili pracownicy w osobach – Pani Ewelina Górna-Baran i Pan Andrzej Luks  byli  dla  nas przewodnikami. Podzielili się swoją ogromną wiedzą  przyrodniczą  jak  i historyczną o tym atrakcyjnym zakątku  Bieszczadów. Wycieczka odbyła się przy zimowej aurze, padał śnieg, świat roślinny jeszcze był w uśpieniu. Pan Andrzej zwrócił szczególną uwagę na przepiękny, stary drzewostan świerkowy, będący rezerwatem nasiennym. Trasa naszej wędrówki przebiegała przez tereny, nie istniejącej po stronie Polski, wsi Sianki. Na skutek tragicznych losów dawnych mieszkańców, wieś po stronie Polski opustoszała. Wielkie wrażenie robią fundamenty zabudowań dworskich, jako jedyne ślady życia ludzi w tym miejscu, coraz bardziej zacierane przez przyrodę. Idąc dalej, wzdłuż  Sanu, obok słupków granicznych, dotarliśmy do  cmentarza, gdzie znajduje się jedyny grób dawnych właścicieli dworu – Klary i Franciszka Stroińskich. Tuż obok stała cerkiew z 1831r.  pw. Św. Stefana, ale o tym dowiadujemy się od naszych przewodników i tablicy informacyjnej BdPN. Następnie dochodzimy do miejsca  z którego widać Sianki po stronie ukraińskiej- tory kolejowe, zabudowania, cerkiew. Po 20 min. docieramy do celu wycieczki – źródeł Sanu, który w tym miejscu jest ledwie co cieknącą stróżką wody. Po zrobieniu pamiątkowych zdjęć zaczęliśmy drogę powrotną, nieco zmodyfikowaną, wzdłuż potoku Niedźwiedziego. Zatrzymaliśmy się również przy rezerwacie ścisłym – torfowisku wysokim w Tarnawie, gdzie Pani Ewelina omówiła gatunki roślin torfowiskowych. W Mucznem pożegnaliśmy się z naszymi przewodnikami, bardzo dziękując za fachowe i w ciekawej formie poprowadzone zajęcia w terenie. Pełni wrażeń wróciliśmy do Polany.

                                                Opiekun wycieczki – Hanna Myślińska