Wycieczka do źródeł Sanu

Na przełęczy Użockiej, na granicy polsko-ukraińskiej znajdują się źródła Sanu, a tam dotrzeć można wędrując ścieżką przyrodniczo-historyczną BdPN. Docierając do tego miejsca jest się w najdalszym zakątku Polski  w kierunku południowym.                                                      

         Wycieczka została zorganizowana przy pomocy Leśnego Kompleksu Promocyjnego - Nadleśnictwo Stuposiany. Pracownicy Nadleśnictwa w osobach – Ewelina Górna-Baran i Andrzej Luks  byli  przewodnikami. Podzielili się swoją  wiedzą  przyrodniczą  jak  i historyczną o tym atrakcyjnym zakątku  Bieszczadów. Trasa wędrówki przebiegała przez tereny, nieistniejącej po stronie Polski, wsi Sianki. Na skutek tragicznych losów dawnych mieszkańców, wieś po stronie Polski jest opustoszała. Wielkie wrażenie zrobiły fundamenty zabudowań dworskich, jako jedyne ślady życia ludzi w tym miejscu, coraz bardziej zacierane przez przyrodę. Idąc dalej, wzdłuż  Sanu, obok słupków granicznych, dociera się do  cmentarza, gdzie znajduje się grób dawnych właścicieli dworu – Klary i Franciszka Stroińskich. Tuż obok stała tam cerkiew grekokatolicka z 1831r.  pw. św. Stefana  - tablica informacyjna BdPN. Następny postój to  miejsce z którego widać Sianki po stronie ukraińskiej- tory kolejowe, zabudowania, cerkwie – greckokatolicką i prawosławną. Po około 20 min. osiągany jest cel wycieczki – źrodło Sanu, który w tym miejscu jest cieknącą stróżką wody. Po pamiątkowych zdjęciach nastąpił powrót do parkingu w dawnej wsi Bukowiec. Stamtąd uczestnicy wycieczki udali się do nieistniejącej wsi Beniowa, aby zobaczyć miejsce po cerkwi greckokatolickiej pw. Św. Michała Archanioła oraz pozostałości cmentarza, jak również świadka historii ponad 200-letnią lipę. Następnie odwiedzono miejsce po cerkwi greckokatolickiej pw. Objawienia Pańskiego oraz pozostałości cmentarza w dawnej wsi Bukowiec. Wycieczka odwiedziła również rezerwat ścisły - torfowisko wysokie „Tarnawa". Elementem końcowym wycieczki było ognisko pod wiatą edukacyjną  przy domku myśliwskim w Mucznem.

Autor tekstu: Andrzej Luks